In de afgelopen 15 jaar heeft Ian Clifford, een werknemer bij IBM, zware tijden doorgemaakt.
Gedurende al die jaren heeft Ian met gezondheidsproblemen te maken gehad en volgens zijn LinkedIn-profiel is hij sinds 2013 “medisch gepensioneerd”.
In september 2008 nam hij voor het eerst ziekteverlof op en in 2013 diende hij een klacht in tegen zijn werkgever.
Hij is echter niet tevreden en beweert dat hij in de afgelopen vijf jaar geen loonsverhoging heeft gekregen.
IBM en Clifford hebben een “compromisovereenkomst” bereikt, waarbij hij werd opgenomen in het arbeidsongeschiktheidsprogramma van het bedrijf om zijn ontslag te voorkomen.
In een overeenkomst tussen het bedrijf en Ian werd hij een werknemer zonder “werkplicht”.
Volgens de gezondheidsplanvoorwaarden heeft Clifford recht op driekwart van zijn afgesproken inkomen.
Jaarlijks ontvangt hij £ 54.028 (€ 61.977) en dit zal zo blijven tot zijn 65ste, wat uiteindelijk resulteert in ongeveer 1,5 miljoen.
Recent is het bedrag echter niet verhoogd, wat Ian ontevreden maakte en resulteerde in een aanklacht tegen zijn werkgever.
In februari 2022 is hij IBM voor de arbeidsrechtbank gedaagd wegens discriminatie op basis van handicap, met een vergelijkbare klacht als eerder geuit.
Volgens zijn eigen verklaring heeft hij onjuiste behandeling ervaren van de kant van zijn werkgever omdat hij sinds 2013 geen verhoging van zijn salaris had gekregen.
Hij drukte het als volgt uit: “Het doel van het plan was om zekerheid te bieden aan werknemers die niet kunnen werken – dat zou niet worden bereikt als de betalingen voor altijd zouden worden bevroren.”
Zijn aanspraak werd afgewezen door de arbeidsrechtbank in Reading. Clifford benadrukte dat hij een ‘zeer substantiële uitkering’ ontving en een ‘gunstige behandeling’ genoot.
“Actieve werknemers kunnen loonsverhoging krijgen, maar inactieve werknemers niet, is een verschil, maar is naar mijn mening geen nadeel veroorzaakt door iets wat voortkomt uit arbeidsongeschiktheid,” stelde arbeidsrechter Paul Housego.
“De klacht is namelijk dat het voordeel van een inactieve werknemer op het Plan niet genereus genoeg is,” legde hij uit.
De reden waarom de uitkeringen sinds 6 april 2013 op een vast niveau liggen, gedurende 10 jaar, kan onveranderd blijven.”
De bewering is dat de afwezigheid van salarisverhoging discriminatie op grond van handicap is aangezien het als een minder gunstige behandeling wordt beschouwd dan die voor de niet-gehandicapten.
Deze bewering is echter niet houdbaar omdat enkel de gehandicapten kunnen profiteren van het plan. De beperking van de voordelen is dan ook geen discriminatie op basis van handicap.
De waarde van £ 50.000 (€ 57.356) per jaar mag dan in 30 jaar tijd gehalveerd zijn, het blijft nog steeds een aanzienlijk voordeel.
1. Naar eigen zeggen is hij ‘medisch gepensioneerd’.
2. Hij vindt het belachelijk dat zijn salaris niet omhoog gaat…
3. Hij eist een loonsverhoging ondanks dat hij niet werkt!
4. De man is boos omdat al vijf jaar zijn loon niet omhoog gaat.
5. Door een overeenkomst werd hij een werknemer zonder werkplicht.
