Sander (36), vader van twee jonge kinderen, heeft recent besloten zijn kinderen van school te halen vanwege de invoering van genderneutrale toiletten.
Hij heeft aangegeven dat deze keuze voor hem niet gemakkelijk was, maar dat hij de noodzaak voelde om actie te ondernemen om zijn kinderen te laten opgroeien in een omgeving die hij als veilig en vertrouwd beschouwt.
“Ik wil gewoon dat mijn kinderen opgroeien in een omgeving die voor hen duidelijk en prettig aanvoelt,” licht hij toe.
Deze beslissing brengt de vraag naar voren waar de balans ligt tussen inclusiviteit en persoonlijke waarden.
Het onderwerp genderneutrale toiletten wordt op scholen steeds vaker besproken met als doel een veilige omgeving te bieden voor alle kinderen, ongeacht hun genderidentiteit.
Voor Sander was de invoering van deze voorzieningen op de school van zijn kinderen echter een keerpunt. “Toen ik hoorde dat ze dit wilden invoeren, schrok ik,” vertelt hij.
“Mijn kinderen zijn nog jong en begrijpen dit onderwerp niet. Ik vind dat ze in deze fase van hun leven nog niet met zulke complexe thema’s geconfronteerd hoeven te worden.”
Sander uit zijn bezorgdheid over wat hij ziet als een snelle acceptatie van nieuwe ideeën, die volgens hem niet altijd begrijpelijk zijn voor kinderen.
“Het voelt alsof onze kinderen ineens in een andere realiteit belanden, zonder dat er een duidelijk gesprek over gevoerd wordt,” merkt hij op.
“Ik wil niet dat ze zich ongemakkelijk voelen bij iets simpels als een toiletbezoek. Voor mij is het duidelijk: jongens gaan naar de jongenswc, en meisjes naar de meisjeswc.”
Sander heeft geprobeerd zijn zorgen te uiten bij de schoolleiding, maar volgens hem was er weinig ruimte voor zijn bezwaren.
“Ik vroeg naar hun”
Volgens hem wilden ze ouders en kinderen voorbereiden op de verandering en was het antwoord dat het deel uitmaakt van een bredere trend en dat de school inclusiever wil zijn,” legt hij uit.
Voor Sander bevestigde deze reactie dat zijn zorgen niet serieus werden genomen. “Ze deden het af als iets onbelangrijks, maar voor mij is dit een principiële kwestie.”
”Mijn kinderen moeten zich op hun gemak kunnen voelen, zonder dat ze worden geconfronteerd met zaken die ze nog niet begrijpen.”
Hij waardeert het streven naar inclusiviteit, maar benadrukt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen zouden moeten begrijpen.
“Ik wil niet dat mijn kinderen in de war raken door onderwerpen die op deze leeftijd nog niet relevant voor hen zijn,” zegt hij.
“Het voelt alsof we te snel stappen zetten zonder dat we stilstaan bij de impact op kinderen.” Volgens Sander had de keuze om zijn kinderen van school te halen gevolgen.
Vertellend: “Hoewel het geen gemakkelijke keuze was,” deelt hij, “mijn kinderen hadden daar hun vrienden en vriendinnen. Het lijkt alsof hun bekende omgeving plotseling is verdwenen.”
“Als ouder moet ik echter keuzes maken waarvan ik denk dat ze het beste zijn voor hun welzijn.” Sander kreeg verschillende reacties in zijn directe omgeving.
“Sommige vrienden en familieleden begrijpen mijn beslissing volledig, anderen vinden dat ik het te groot maak,” vermeldt hij.
“Toch kan ik niet simpelweg toegeven aan iets waar ik me ongemakkelijk bij voel, ook al lijkt het normaal. We moeten ons afvragen of dit werkelijk is wat we willen voor onze kinderen,” voegt hij toe.
Voor Sander draait het uiteindelijk om het behouden van normen en waarden in de opvoeding. “Ik ben van mening dat duidelijkheid en structuur voordelig zijn voor kinderen.”
De uitspraak van hem luidt: “Doordat ze vroeg geconfronteerd worden met complexe onderwerpen zoals genderneutraliteit, wordt er een deel van hun onschuldigheid in de kindertijd weggenomen.”
Sander heeft inmiddels zijn kinderen ingeschreven op een andere school waar geen genderneutrale voorzieningen zijn.
“Ik voel me opgelucht dat ze daar in een vertrouwde omgeving zitten. Ze zullen uiteindelijk wel met deze onderwerpen in aanraking komen, maar ik wil dat dit op een begrijpelijke manier en in hun eigen tempo gebeurt,” aldus Sander.
De keuze van Sander heeft zowel steun als kritiek opgeleverd. Terwijl sommige ouders zijn standpunt begrijpen, zien anderen het als een overdreven reactie in een veranderende maatschappij. Desondanks blijft Sander achter zijn beslissing staan en is hij ervan overtuigd dat dit het beste is voor zijn kinderen.
1. Het wegnemen van onschuld in de kindertijd is onacceptabel…
2. Hij is volledig in onenigheid met de beslissing van de school!
3. Hij is van mening dat er beperkingen zijn aan wat jonge kinderen moeten begrijpen.
4. Hij schrok toen hij vernam dat de school van plan was dit in te voeren.
5. Hij verlangt naar een school waar zijn kinderen zich comfortabel en begrepen voelen.
