De 45-jarige moeder uit Amsterdam, Patricia, ziet geen enkel probleem in het geven van een koekje aan haar vierjarige zoon Michel tijdens het winkelen voor boodschappen.
Terwijl ze rustig door de supermarkt loopt, ziet Michel er opgewonden uit terwijl hij geniet van de lekkernij die hij heeft gekregen. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder twijfel pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft haar zoon er één. Voor haar is dit een eenvoudige manier om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia realiseert zich dat sommige mensen haar handelen vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We betalen alles netjes bij de kassa,” zegt ze kalm.
Voor haar is dit een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Toch merkt Patricia dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Ze wordt soms bekeken of hoort gefluister van andere klanten.
Ze deelt: “Het is niet mijn intentie om Michel te leren dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen, maar alles wordt netjes afgerekend. Dus vanuit mijn perspectief zie ik geen probleem.”
Efficiëntie staat voor haar voorop. Ze verklaart: “Indien ik Michel geen koekje geef, kan hij lastig worden of onrustig. Dit vergemakkelijkt het winkelen voor ons allebei.”
Patricia erkent dat dit niet alleen handig is voor haar zoon, maar het helpt haar ook om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange werkdag.
Met een glimlach zegt ze: “Af en toe wil ik gewoon snel boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje Michel tevreden houdt, is dat voor ons beide ideaal.”
Recent kreeg Patricia echter negatieve reacties van een boze klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me boos aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes zat voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia reageerde rustig op de opmerking dat ze eerst had moeten betalen: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” Haar kalme reactie maskeerde de spanning van het moment.
Hoewel ze soms twijfelt aan haar aanpak, blijft Patricia bij haar standpunt. Ze legt uit: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Voor haar is het van belang om in balans te blijven: Michel is energiek en vraagt tijdens het winkelen vaak om iets lekkers. Ze verklaart: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Volgens Patricia is ze niet de enige ouder die worstelt met dergelijke situaties. Ze benadrukt: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor haar gaat het er niet om regels te overtreden, omdat alles correct bij de kassa wordt afgerekend. Kritiek van anderen raakt Patricia niet echt.
Ze geeft nuchter aan: “Kinderen hebben niet altijd het geduld om te wachten. En ik ga geen strijd met hem aan over iets kleins als een koekje. Er zijn belangrijkere dingen om me zorgen over te maken.”
Patricia legt uit dat elke ouder zijn eigen benadering heeft als het om opvoeding gaat. “Ik begrijp dat mensen het op een andere manier kunnen zien, maar dit is wat voor ons gezin werkt,” zegt ze.
Ze voegt eraan toe: “Als het voor ons goed is, is dat wat telt. We doen allemaal ons best om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons is dat met een koekje in de supermarkt.”
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa….
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
