Melissa Sloan (46) valt op in de wereld van tattoos met haar 800 tatoeages, inclusief drie lagen inkt op haar gezicht, waardoor ze een levend kunstwerk is.
Ondanks haar liefde voor lichaamskunst, ondervindt Melissa echter diverse uitdagingen bij het zoeken naar werk.
Ze is ervan overtuigd dat haar tatoeages een rol spelen in haar moeizame zoektocht naar werk en ze gelooft dat vooroordelen over tatoeages haar kansen beperken.
Toen Melissa 20 was, begon ze met tatoeëren. Wat als een sporadische hobby begon, groeide al snel uit tot een verslaving.
“Nu heb ik drie lagen inkt op mijn gezicht en blijf ik oude ontwerpen bedekken met nieuwe,” vertelt Melissa. Haar uitgebreide collectie tatoeages vormt een essentieel deel van haar identiteit.
Met de ambitie om door te gaan met tatoeëren tot ze 70 is, streeft ze ernaar om uiteindelijk haar hele lichaam te bedekken met kunstwerken.
Ooit had Melissa een baan als toiletjuffrouw, wat haar hielp om in haar levensonderhoud te voorzien en voor haar twee kinderen te zorgen. Helaas raakte ze deze baan kwijt.
“Het was een moeilijke tijd,” herinnert ze zich. “Ik werd ontslagen omdat ik zogezegd mijn werk niet goed deed.”
”Of mijn tattoos daar iets mee te maken hadden, weet ik niet zeker, maar het blijft een vraag die mij bezighoudt.”
Zelfs al had haar voormalige werkgever ook veel tatoeages, Melissa denkt dat haar ontslag verband hield met haar uiterlijk.
Ze merkt dat het moeilijk voor haar is geworden om ander werk te krijgen. “Zelfs wanneer ik solliciteer naar een baan als schoonmaakster in mijn buurt,” zegt ze.
“Maar steeds word ik afgewezen vanwege mijn tatoeages,” vertelt ze. Deze ervaringen leggen de vooroordelen bloot waarmee Melissa te maken krijgt.
Ondanks haar bereidheid om elke baan aan te nemen, blijft ze zonder succes zoeken naar werk. Naast problemen op professioneel gebied ervaart Melissa ook sociale buitensluiting vanwege haar tatoeages.
Volgens haar ondervindt Melissa veel negativiteit van de mensen in haar omgeving. “In de buurt gaan er veel roddels over mij rond,” vertelt ze. “Sommigen beweren dat ik nooit een baan heb gehad, wat absoluut onwaar is.”
“Zelfs de lokale kroeg en de school van mijn kinderen hebben mij niet geaccepteerd. De deuren worden vaak voor mij gesloten, voornamelijk vanwege mijn uiterlijk,” zegt ze.
Zelfs in de tattoo-community wordt Melissa geconfronteerd met afwijzing. “Tattoo-studios weren mij,” zegt ze. “Ze zijn van mening dat ik te ver ben gegaan met mijn lichaamskunst en willen daar niet aan meewerken.”
De afwijzing die Melissa ervaart, zowel op reguliere werkplekken als door tattoo-specialisten, laat zien welke maatschappelijke obstakels mensen met extreme tatoeages tegenkomen.
Melissa blijft haar passie voor tatoeages voortzetten, ondanks de obstakels. Ze streeft ernaar om haar huid volledig te bedekken met kunst.
“Mensen zeggen dat ik eruitzie als een smurf omdat mijn gezicht nu blauw is,” zegt ze met een glimlach. “Maar dat maakt me niet uit.”
“Dit is wie ik ben en wat ik wil. Als iemand me morgen een baan aanbiedt, grijp ik die met beide handen aan, ongeacht wat het is.”
Het verhaal van Melissa Sloan belicht een maatschappelijk vraagstuk: hoe beïnvloeden persoonlijke keuzes en uiterlijke verschijning werkgelegenheid en sociale acceptatie?
Ondanks een indrukwekkende verzameling van tatoeages en haar inzet in het verleden, wordt Melissa nog altijd geconfronteerd met uitdagingen die impact hebben op zowel haar carrière als sociale leven.
In de wereld van tattoos is Melissa Sloan (46) een opvallende verschijning. Met maar liefst 800 tatoeages, waaronder drie lagen…
