Els, een 38-jarige moeder, heeft recentelijk een stroom van reacties gekregen nadat ze haar kind een kus op de mond gaf. Wat voor haar een normaal en liefdevol gebaar was, bleek door anderen als ongepast te worden beschouwd.
Dit voorval heeft haar aan het denken gezet over de diversiteit in de manieren waarop ouders hun genegenheid tonen en hoe deze verschillen worden geïnterpreteerd door anderen.
In een openhartig gesprek legt Els uit: “Het was iets waar ik niet eens bij stilstond. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog voorover en gaf een kus. Zoals ik dat altijd doe.”
“Maar toen ik om me heen keek, zag ik de reacties. Sommige mensen keken weg, anderen fronsten hun wenkbrauwen. Ik kreeg zelfs later van een paar vrienden te horen dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Voor Els was deze reactie verrassend, aangezien ze is opgegroeid in een gezin waar fysieke genegenheid heel gewoon was.
“Ik kan me niet anders herinneren dan dat”
“Mijn ouders, zelfs tot op latere leeftijd, mij en mijn broers kusten. Op de mond, op de wang, het maakte niet uit. Voor ons was dat normaal,” vertelt ze.
“Liefde tonen was niet iets om bij na te denken. Het was gewoon wie wij waren als gezin.” Toch merkte Els dat niet iedereen in haar omgeving er zo over dacht.
De reacties van mensen maakten haar bewust van het feit dat er verschillende opvattingen bestaan over hoe ouders liefde aan hun kinderen tonen, vooral als het gaat om lichamelijke uitingen zoals een kus op de mond.
Sommige mensen hadden praktische bezwaren. “Er waren zelfs mensen die zeiden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt Els met enige verwarring.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De negatieve reacties brachten haar aan het twijfelen, en Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige gebaar zulke sterke reacties opriep.
Inzien dat wat voor iemand vanzelfsprekend is, voor anderen ongemak kan veroorzaken, was een eyeopener voor Els. In haar woorden: “Ik begrijp dat er culturele verschillen bestaan,” geeft ze toe.
“In bepaalde culturen wordt dit als normaal beschouwd, terwijl het in andere juist wordt vermeden. Maar ik had niet verwacht dat mensen in mijn directe omgeving er zo’n sterke mening over zouden hebben.”
Tijdens gesprekken met haar vrienden merkte ze dat zij het gebaar als “ongepast” beschouwden. “Ze lieten me weten dat ze zich er ongemakkelijk bij voelden omdat het ‘niet hoort’.”
”Maar wat betekent dat eigenlijk? Wie bepaalt wat wel en niet hoort in de manier waarop je je kind liefde toont?”
“Mijn dochter vindt het prettig om bij me te zijn. Voor haar is die kus een teken van geborgenheid en liefde. Waarom zou ik haar dat ontzeggen alleen omdat anderen het ongemakkelijk vinden?”
Els besloot zich verder te verdiepen in het onderwerp.
Er is een grote variatie aan meningen over kussen op de mond.
Er zijn ouders die het beschouwen als een normale uiting van liefde, terwijl anderen het ongepast vinden, vooral als kinderen ouder worden.
Zelfs deskundigen adviseren voorzichtig te zijn met dergelijke uitingen, omdat dit verwarring kan veroorzaken bij kinderen in hun relaties met anderen.
“Ik begrijp dat mensen het goed bedoelen en me willen laten nadenken over de impact van mijn acties,” zei Els.
“Maar aan het eind van de dag ken ik mijn kind het beste. Ik weet wat voor haar werkt en waar ze zich goed bij voelt.”
Ze merkt op hoe haar dochter elke dag nog steeds naar haar toe komt voor die kus, “Dat spreekt boekdelen voor mij.”
Volgens Els is de snelheid waarmee mensen oordelen over opvoedingskeuzes verrassend. Ze benadrukt, “Ik zou zelf nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden,”.
“Opvoedingsmethoden verschillen per persoon. Ik geloof dat ouders moeten handelen naar wat goed voelt voor hen en hun kind. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo,” verklaart Els.
Na grondig nadenken heeft Els ervoor gekozen zich niet te laten beïnvloeden door kritiek. Ze benadrukt, “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik genegenheid toon aan mijn kind,”.
“Belangrijkste is dat mijn kind voelt dat ze geliefd is. Voor mij staat dat voorop. Anderen mogen denken wat ze willen, maar ik blijf trouw aan ons,” zegt Els.
Els zegt dat deze ervaring haar meer bewust heeft gemaakt van haar eigen opvoedingsstijl en haar vertrouwen in intuïtie heeft versterkt. Met een glimlach concludeert ze, “Ouderschap kent geen vaste regels,” en voegt eraan toe, “En dat is prima.”
1. Sommige mensen hadden bedenkingen bij een kus op de mond.
2. Veel mensen fronzen hun wenkbrauwen als ze dit horen.
3. Els deelt welke kritiek ze te verduren krijgt.
4. Ze vindt de reacties van anderen ongegrond.
5. De commentaren brengen Els behoorlijk in de war.
