Een man genaamd Joop, 69 jaar oud, keek uit naar een gezellig diner in Amsterdam, iets wat hij eerder had gedaan en altijd leuk had gevonden. Deze keer verliep het echter anders dan normaal.
De avond begon gezellig, maar eindigde voor Joop in teleurstelling en onbegrip zodra hij het restaurant binnenstapte.
“Ik keek uit naar een gezellige avond,” vertelde Joop. Hij had gehoopt op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Nog voordat hij plaatsnam aan tafel, voelde hij dat er iets niet klopte. “Ik vroeg om een tafel bij de bediening, maar kreeg een vriendelijke, maar voor mij onverstaanbare begroeting van ‘Hello, how are you?’ Ik dacht eerst dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is om Nederlands te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om niet in zijn moedertaal te kunnen communiceren in een restaurant in de hoofdstad. “Het voelde alsof ik in het buitenland was,” zei hij.
Toen hij opnieuw probeerde te praten in het Nederlands, merkte hij op dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Vol verwarring stond Joop daar. Een communicatiestoornis die uitmondde in frustratie toen hij ontdekte dat al het personeel Engels sprak.
Beseffend dat iedereen om hem heen Engels sprak, kon hij zijn verbazing niet verbergen. Verzoeken om hulp in het Nederlands werden met Engelse reacties beantwoord, wat resulteerde in een gevoel van vervreemding.
In onbegrip beschrijft Joop de reacties van het personeel toen ze doorhadden dat hij hun taal niet verstond. “Het was duidelijk dat ze geïrriteerd waren door mijn gebrek aan begrip,” merkte hij op.
“Met rollende ogen en een diepe zucht negeerden ze me toen ik de derde keer probeerde mijn bestelling door te geven,” vertelde Joop.
Voor Joop, die simpelweg wat wilde bestellen in zijn eigen taal, was het onacceptabel dat hij geen Nederlands kon gebruiken.
“De grootste teleurstelling was hun gebrek aan inspanning om me te helpen,” liet hij weten. “Zodra ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon door met hun taken, zonder enige poging om mijn verzoek te begrijpen.”
Ondanks zijn begrip voor het toerisme en de diversiteit in Amsterdam, blijft het moeilijk voor Joop dat de Nederlandse taal niet wordt gebruikt in lokale restaurants.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” uit Joop met een frons. “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Joop werd steeds meer teleurgesteld toen hij zag dat Engelssprekende klanten moeiteloos werden bediend.
“Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
Joop bekritiseerde ook de afname van lokale taal en cultuur te midden van de internationalisering van steden.
“Is het echt nodig om naar het buitenland te gaan om Engels te spreken?” overpeinst hij. “Waarom kunnen mensen niet gewoon beide talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het lijkt alsof Nederland steeds minder van ons is,” zegt Joop. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop besluit het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik ga er niet meer heen,” zegt hij. “Niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik zelfs niet. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring werpt licht op de toenemende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar soms lijkt dat toerisme boven de lokale bevolking wordt geplaatst.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, hoewel we open staan voor een internationale gemeenschap, het behoud van de lokale cultuur en taal belangrijk blijft.
“We zijn toch in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik toch gewoon Nederlands kunnen praten?”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
