Op 34-jarige leeftijd is Tom gezegend met ouders die nog in goede gezondheid verkeren en volop van hun pensioen genieten.
Zijn ouders genieten van reizen en besteden hun gespaarde geld aan luxe vakanties en goederen.
Tom voelt zich echter verdrietig wanneer hij ziet dat zijn ouders geld uitgeven in plaats van geluk te ervaren.
Hij ziet elke uitgave van hen als een vermindering van zijn toekomstige erfenis, zelfs kleine bedragen zoals een colaatje van 3 euro op het strand voelen voor hem als een financiële tegenslag.
Tom huurt een flat en heeft een stabiele baan zonder vooruitzicht op promotie, wat het moeilijk maakt voor hem om te sparen voor een eigen huis.
De weelderige levensstijl van zijn ouders, inclusief de recente aanschaf van een nieuwe auto, versterkt zijn gevoelens van frustratie en onmacht.
Hoewel Tom beseft dat zijn gevoelens jegens zijn ouders niet helemaal terecht zijn, verlangt hij naar meer dan wat hij momenteel heeft.
Hij vindt het zelfs egoïstisch van zijn ouders dat ze hun geld uitgeven aan reizen in plaats van zich zorgen te maken over zijn financiële toekomst.
Tom vreest dat zijn ouders zijn ware gevoelens zullen ontdekken en overweegt dat ze hem kunnen onterven uit angst hiervoor.
Dit zou betekenen dat hij niet alleen met zijn huidige financiële beperkingen moet leven, maar ook zonder enige vorm van toekomstige steun van zijn ouders.
Misschien verwacht je dat een kind blij is als zijn ouders van het leven genieten…
