De 32-jarige Emma Flint heeft onlangs haar ervaring gedeeld over de ontdekking van haar abroseksualiteit, een identiteit die ze pas op haar dertigste volledig accepteerde.
In een eerlijk geschreven stuk deelt ze over de uitdagende reacties die ze ontving van vrienden en hoe deze reacties haar leven raakten.
Abroseksualiteit, een minder bekende seksuele identiteit die fluctueert en verandert, was voor Emma lange tijd onbekend terrein.
De ontdekking hiervan bracht haar duidelijkheid, maar leidde ook tot lastige reacties van haar omgeving. Toen Emma voor het eerst sprak over haar abroseksualiteit, stuitte ze op onbegrip.
Ze haalt aan: “Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt,”.
Niettegenstaande de steun van haar vrienden, interpreteerde ze de reacties als een afwijzing. Deze ervaring resulteerde in het verbreken van vriendschappen. Dit zette Emma ertoe aan om trouw te blijven aan haar eigen identiteit, zelfs als dit betekende dat niet alle mensen in haar leven zouden blijven.
Opgegroeid in de jaren negentig was Emma bekend met termen zoals homo, lesbisch en hetero, maar alles daarbuiten werd vaak niet serieus genomen.
In die tijd was het concept dat seksualiteit fluïde kon zijn nauwelijks bespreekbaar. Pas toen ze op Instagram een post van LGBTQ+-activist Zoe Stoller tegenkwam, ontdekte ze dat er een term was.
Er was een persoon die haar ervaringen deelde over abroseksualiteit.
“Het voelde als een licht dat aanging,” herinnert Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
Abroseksualiteit houdt in dat iemands seksuele identiteit variabel kan zijn. Voor Emma betekende dit dat ze de ene dag meer aangetrokken kon zijn tot vrouwen en de andere dag meer tot mannen.
Dit leidde vaak tot verwarring, niet alleen bij haarzelf maar ook bij haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties maakten dat Emma zich vaak onzeker voelde over haar identiteit. Ze beschuldigde zichzelf van gebrek aan vastberadenheid en twijfelde aan haar eigen gevoelens.
Door de ontdekking van abroseksualiteit kon ze zichzelf eindelijk accepteren en begrijpen dat haar gevoelens geldig waren.
Ondanks de groeiende acceptatie van diverse seksuele identiteiten binnen de samenleving, heerst er nog veel onbegrip over begrippen zoals abroseksualiteit.
Volgens Emma vroegen mensen haar vaak waarom ze niet simpelweg biseksueel kon zijn. “Sommige mensen verwachten dat ik een vast label kies voor mijn identiteit, zodat zij niet in de war raken.”
Ze benadrukt dat haar veranderende seksuele voorkeur geen invloed heeft op haar romantische relaties. “Het gaat om de persoon, niet om hun geslacht,” verklaart ze.
Ondanks dat het niet altijd makkelijk is, vindt Emma het uitdagend om telkens opnieuw haar identiteit uit te leggen en te verdedigen, met name omdat niet iedereen open lijkt te staan voor andere perspectieven.
Emma blijft echter vastbesloten om haar verhaal naar buiten te brengen en voor zichzelf op te komen. Ondanks de obstakels die ze tegenkomt, blijft ze optimistisch over de mogelijkheid van meer begrip en acceptatie.
Zij benadrukt dat seksualiteit geen strikte grenzen kent en dat het belangrijk is om iedereen de vrijheid te gunnen om zichzelf te uiten.
1. Ze vindt dat iedereen de ruimte moet krijgen om zichzelf te kunnen zijn. 2. Emma is vastbesloten om voor zichzelf te blijven opkomen! 3. Ze weigert een vaststaand label te kiezen! 4. Ze krijgt continu de vraag: ‘Hoe kan dat nu ineens anders zijn?’ 5. Het zorgt vaak voor heel veel verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
