De 27-jarige Esther worstelt met aanzienlijke schulden door haar gokverslaving op internet.
Wat aanvankelijk onschuldig begon, is uitgegroeid tot een zorgwekkende situatie waar ze moeilijk uit kan ontsnappen.
“Het begon als iets kleins, gewoon een paar weddenschappen voor de lol,” legt ze uit. “Maar al snel verloor ik de controle.”
“Ik bleef steeds grotere bedragen inzetten, in de hoop dat één goede gok alles zou oplossen.” In plaats daarvan kwam ze alleen dieper in de problemen en eindigde ze met duizenden euro’s aan schulden.
Esther heeft nu geprobeerd financiële hulp te krijgen van haar ouders, maar die hoop werd snel de grond ingeboord.
“Ze hebben zoveel geld dat ze mijn schulden gemakkelijk zouden kunnen aflossen, zonder dat het hen echt zou schaden,” vertelt ze gefrustreerd.
Esther voelt zich verraden door de afwijzing, ze zegt: “Maar in plaats van te helpen, zeggen ze dat ik mijn eigen problemen moet oplossen.”
Esther uit haar boosheid over haar ouders: “Hoe kun je je eigen kind in zo’n situatie laten zitten terwijl je zelf in overvloed leeft?” Haar ouders hebben altijd luxueus geleefd.
In haar boosheid zegt Esther: “Ze hoeven zich nergens zorgen over te maken, en toch laten ze mij aan mijn lot over.” Het contact met haar ouders was kil.
Esther begreep van haar ouders dat zij als volwassene haar eigen fouten moet corrigeren en verantwoordelijkheid moet nemen. Maar voor haar is het niet eenvoudig.
Esther ervaart elke dag als een strijd: “Elke dag voelt als een gevecht. Ik zie die schulden voor me, terwijl zij in hun luxe leven voortgaan. Het maakt me zo boos en teleurgesteld.”
Esther voelt niet alleen de pijn van de financiële kwestie, maar vooral de emotionele impact op haar relatie met haar ouders. Ze twijfelt aan hun band omdat ze zich in de steek gelaten voelt.
“Ze zeggen altijd dat familie het allerbelangrijkste is, maar als het erop aankomt, laten ze me vallen. Hun geld lijkt belangrijker dan ik.”
Ondanks haar teleurstelling neemt Esther het initiatief om haar situatie aan te pakken. Ze heeft gokapps van haar telefoon verwijderd en overweegt professionele hulp te zoeken voor haar verslaving.
Toch blijft de last van haar schulden haar achtervolgen.
“Ik wil echt veranderen en een nieuw begin maken, maar met die schulden in mijn nek is het moeilijk om vooruit te kijken.”
De gedachte dat haar ouders haar problemen makkelijk hadden kunnen oplossen, maar dit niet hebben gedaan, kwelt haar het meest.
“Het voelt alsof ze me”
Uit haar uitspraken blijkt duidelijk haar gevoel van teleurstelling: “Ze laten verdrinken, terwijl ze gewoon een reddingsboei in handen hebben,” zegt ze, met een droevige blik.
Ondanks de uitdagende omstandigheden blijft Esther volhouden, zelfs als ze af en toe de situatie als uitzichtloos ervaart. Ze zegt: “Ik probeer elke euro om te draaien en zoveel mogelijk af te lossen.”
Haar oplossingen vorderen langzaam, wat haar frustreert: “Maar het gaat zo langzaam. De gedachte dat mijn ouders me hadden kunnen helpen, maar dat niet wilden doen, zal ik niet snel vergeten.”
De vraag of ze haar ouders ooit kan vergeven, blijft onbeantwoord voor Esther: “Deze ervaring heeft een diepe wond achtergelaten. Misschien los ik mijn schulden op, maar de breuk met mijn ouders? Die zal niet zo makkelijk herstellen.”
1. Haar ouders kunnen haar helpen maar hebben besloten dit niet te doen…
2. Dat haar ouders haar laten verdrinken zal ze niet meer vergeten…
3. Ze is woedend dat haar ouders haar niet willen helpen.
4. Dat haar ouders niet haar schulden willen aflossen ….vind ze afschuwelijk.
5. Ze is teleurgesteld en boos op haar vermogende ouders.
